یکی از مباحثی که در زندگی می بایست به آن توجه گردد، شتابزدگی و یا همان عجله است. این صفت مذموم اخلاقی،اگر چه برای همه اقشار جامعه چه فردی و چه اجتماعی آثار سوء فراوانی دارد،لکن در مدیریت منشاء خطرات و زشتی های بیشتری خواهد بود.بخش عمده و قابل توجه ای از مشکلات و نابسامانی هائی که در حوزه مدیریت و بیشتر در بخش مدیریت اجرائی رخ می دهد ، ناشی از همین خلق است. در همین رابطه باید به فرمان حضرت مولا به مالک اشتر توجه کنیم که فرمود((ای مالک،بترس از شتابزدگی در کارها،پیش از آنکه زمانش فرا رسد))امروزه ضعف هائی که در مدیریت مشاهده می شود و حتی انتقادهائی که در این حوزه صورت می گیرد ناشی از شتابزدگی در امور است.امروزه مدیریت های کوتاه مدت باعث شده است که شتابزدگی امری مرسوخ گردیده که همین امر باعث شکست شده و اجرای امور بی آنکه کارشناسی شده باشند در مدت زمان کوتاهی به سرانجام می رسند و با گذشت زمان مورد انتقاد قرار می گیرند.
اما آنچه مورد توجه می باشد این است که چگونه می توان با شتابزدگی مقابله نمود. تأمل،تفکر و مشورت سه عامل اساسی و موثر برای مقابله با شتابزدگیست. در تعالیم اسلام نسبت به تأمل و اندیشیدن قبل از سخن و یا انجام کاری تاکید فراوانی شده است. با تأمل در امور انسان می تواند فرصتی را برای محاسبه و بازنگری در تصمیم گیری فراهم نموده و در این بین عامل تفکر باعث می گردد که امور مربوط به نحو شایسته ای صورت پذیرد. اما مورد سوم که اشاره شد مشورت است. اموری که با مشورت انجام شود به طور یقین با آزمون و خطای کمتری مواجه بوده و مشاوره با افراد ذی صلاح،در کنترل تمایلات و رفع محدودیت های علمی و فکری که دو عامل مهم شتابزدگی هستند نقش بسیار تعیین کننده ای را ایفا می کند.
